Hoela (op de muziek van Leonard Cohen`s Hallelujah)
Als kind zat ik in`n`internaat Een rooms-katholiek patronaat Die plek was echt nog erger dan de Doema Ik weet nog hoe midden in de nacht Een pater mij een bezoekje bracht En zijn hand vergreep zich gretig aan m`n hoela Ammehoela, ammehoela, ammehoela, ammehoela Ik zei nog: `blijf daar `ns van af Maar hij bedreigde mij met straf `je weet toch zelf wel waar je dan naar toe gaat` In angst voor duivel en de hel Hield ik toen mijn mond dus wel En liet hem angstig tasten aan m`n hoela Ammehoela, ammehoela, ammehoela, ammehoela Zo geschiedt wat gij niet wilt En bouwde ik mijn afweerschild En leefde onbewust mijn groot taboe na De jaren zijn voorbij gegaan Ik zie de kerk nu niet meer staan En zing dus nimmer meer het hallelujah Ammehoela, ammehoela, ammehoela, ammehoela |
De Stad
Thuis heb ik nog een plattegrond Van toen mijn wijk er net pas stond Nu wordt de buurt weer platgegooid Zo wordt de stad dus opgeklopt Een nieuwe wijk die zich ontpopt De stadse ziel die hecht zich nooit De stad, zo flitsend en modern Met opgepimpte strakke kern De kunst, de winkelgalerijen Het stadhuis en het bankkantoor Theater met een rij ervoor Vlakbij hoort men nog heien Refrein: En langs de lange rechte straten Zie ik de hoge torens staan Die over 40, 50 jaren Al lang en breed weer zijn vergaan Een hangplek voor de stadse jeugd Die als vanzelf geheel niet deugt Ze dreunen mee met housemuziek Ze plegen vaak baldadigheid Ik zag het vaker tot mijn spijt Maar het maakt me niet melancholiek Want zie, hoe rijk de stadscultuur De veelgekleurde signatuur Graffiti op de grijze muren Elk continent kun je hier zien En alle rassen bovendien Men proeft hier vreemde recepturen Refrein De stad is van de eeuwigheid Universeel in elke tijd In elk land elk werelddeel Ik weet wel, zoals ik het zie Is ingepakt door nostalgie En vanzelf dus ook bevooroordeeld De stad herhaalt zich keer op keer Men ziet het ied`re lichting weer Ik zie de tijd steeds weer verspringen De stad van nu, de stad van toen Geschonden blijft het stadsblazoen Illusie van veranderingen Nu ik langs de welbekende straten Die nieuwe stad hier zie ontstaan Ik zag het vaak en weet dus zeker Dat dat opnieuw voorbij zal gaan |